စာဖတ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္

မွတ္ဖြယ္မွတ္ရာ၊ ထုိထုိစာကုိ

ရွာ၍မျပတ္၊ အိမ္တြင္ဖတ္

ဖတ္ျပန္ေသာ္ကား၊ ဖတ္ဖန္မ်ားက

သားမယားပင္

သိျမင္ကင္းကြာ၊ မလိမၼာလည္း

စာေပစကား၊ ေန႔တုိင္းၾကားက

ထူးျခားလိမၼာ၊ ရွိသည္သာတည့္။

ဟူေသာ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ဆုံးမစာကဗ်ာသည္ စာဖတ္ျခင္း၏အက်ဳိးေက်းဇူးႏွင့္ စာဖတ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ကုိေပၚလြင္ထင္ရွားေစ၏။ ေလာကတစ္ခုလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိး တက္ေရး၊ မိသားစုတစ္စု က်န္းမာခ်မ္းသာေရး၊ မိမိတို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္တုိင္း ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴ စင္ျမင့္ျမတ္ေရးတို႔အတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္သည္ စာဖတ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ‘အလိမၼာစာမွာ ရွိ’ ဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံသည္ ထင္ရွားစြာရွိေနရျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ စာဖတ္သူသည္ အလြန္နည္းပါးပါ၏။ ဤလကၡဏာသည္ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတုိး တက္ေရးအတြက္ အႏုတ္လကၡဏာပင္ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလုံးတုိ႔ အထူးလုိလားေတာင့္တ ေသာအရာသည္ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ကမၻာႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းၿပီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေစလုိျခင္းျဖစ္ ၏။ ထုိလုိလားေတာင့္တခ်က္တုိ႔ လက္ဝယ္ပုိင္ပိုင္ရရွိႏုိင္ေရးအတြက္ စာဖတ္ျခင္းသည္ မျဖစ္မေနလုပ္ ေဆာင္ရမည့္အရာျဖစ္၏။ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ မိမိတို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တုိင္း၌ တာဝန္ရွိသည့္ အားေလ်ာ္စြာ မိမိတို႔တစ္ဦးေယာက္တုိင္း ကိုယ္က်င့္သိကၡာျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ၾကဖုိ႔ လုိေပ၏။

အေၾကာင္းမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တုိင္း ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းသည္ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္တိုင္း၌ ကုိယ္က်င့္သိကၡာျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ပါမွ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ မိမိတို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္တုိင္း ကုိယ္က်င့္သိကၡာျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ဖုိ႔အတြက္ မျဖစ္မေနစာဖတ္ေနၾကရ မည္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိတုိ႔က စာဖတ္ၾကဖုိ႔အထူးအေလးေပးတုိက္ တြန္းေနၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

စာဖတ္ျခင္းသည္ အ႐ႈံးဟူ၍မရွိ၊ မျမတ္ခ်ည္းသာျဖစ္၏။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဗဟုသုတဆုံး႐ႈံးသည္ဟူ၍ မရွိ၊ ဗဟုသုတတုိးပြား႐ုံမွ်ျဖင့္ စာမဖတ္သင့္။ ဤမွ်ေလာက္သာရည္ရြယ္၍ စာဖတ္ၾကပါမူ စာဖတ္ျခင္း ၏အဓိပၸာယ္သည္ ျပည့္စုံလိမ့္မည္မဟုတ္။ ဗဟုသုတသည္ မိမိတုိ႔သႏၲာန္၌ ကိန္းေအာင္းေနေသာ မ ေကာင္းမႈတုိ႔ႏွင့္ေပါင္းၿပီး ပိုမုိအားေကာင္းေသာ မေကာင္းမႈမ်ဳိး ဖန္တီးႏုိင္စြမ္း၏။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာ ဟတုိ႔ကုိ ပိုမုိႀကီးထြားေစၿပီး ေလာကကုိကေမာက္ကမ ျဖစ္ေစတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဗဟုသုတ တုိးပြားေရးကုိသာ ပန္းတုိင္ထားပါက အာသေဝါတရားတုိ႔၏ ပြားစီးရာသာျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶစာေပ၌ လာ ရွိျခင္းျဖစ္၏။

အခ်ဳိ႕ေသာ သူတုိ႔သည္ စာေပကုိအပ်င္းေျပသေဘာမ်ဳိးဖတ္တတ္ၾက၏။ အခ်ဳိ႕က ခံယူခ်က္မရွိ ဖတ္ တတ္ၾက၏။ အခ်ဳိ႕ကား ဗဟုသုတအလုိ႔ငွာ၊ တစ္ဝါႀကီးအလုိ႔ငွာ စာဖတ္တတ္ၾက၏။ ဗဟုသုတအလုိ႔ငွာ တစ္ဝါႀကီးအလုိ႔ငွာ စာဖတ္ၾကသူတို႔သည္ ေလာကအတြက္ ေၾကာက္စရာပင္ျဖစ္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ စကားဝုိင္း၊ စာေပဝုိင္းတုိ႔၌ မိမိကုိယ္မိမိ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔အသြင္ျဖင့္ စာသံေပဟန္ကဗ်ာ ရြတ္သံတုိ႔ျဖင့္ အျခားသူတုိ႔အား စာေပမွရရွိေသာ ဗဟုသုတတုိ႔ျဖင့္ တစ္ဝါႀကီးေျပာဆုိတတ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ေလာကအလယ္ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္တုိ႔၌ စာေပမွရရွိေသာ ဗဟုသုတတုိ႔သည္ ထုိသူတုိ႔၏အ တြင္း အဇၩတၱ၌ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ဘဲ အႏၶပုထုဇဥ္ မ်ားကဲ့သုိ႔ အေျပာတစ္မ်ဳိး၊ အလုပ္တစ္မ်ဳိး က်င့္ေဆာင္တတ္ၾက၏။ ဤသုိ႔က်င့္ႀကံေဆာင္ရြက္ပါက စာဖတ္ျခင္းသည္ ေလာကအတြက္ အက်ဳိးမျဖစ္ေစဘဲ အဆိပ္သဖြယ္သာျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤစာ ဖတ္မႈမ်ဳိးကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ လုိေပ၏။

အမွန္အားျဖင့္ စာဖတ္ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္မိမိဆုံးမျခင္းသာျဖစ္၏။ မိမိကုိယ္မိမိဆုံးမျခင္းဟူသည္ မိမိ တု႔ိ၏သႏၲာန္၌ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ျခင္း၊ သိ ေအာင္ႀကိဳးစားျခင္းသာျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔သည္ မည္ေရြ႕မည္မွ် စာဖတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ စာေပလုိက္စားသည္ ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔၏သႏၲာန္၌ရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ ျမင္ေအာင္မၾကည့္ႏုိင္သမွ်ကာလ ပတ္လုံး စာဖတ္ျခင္းသည္ အခ်ည္းအႏွီးသာ ျဖစ္ေခ်၏။

တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး၊ မိသားစုတစ္စု က်န္းမာခ်မ္းသာေရးအတြက္ မိမိတုိ႔တစ္ဦးတစ္ ေယာက္တုိင္း၌ တာဝန္ရွိသည့္အတြက္ မိမိတို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္တုိင္း ကုိယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴစင္ျမင့္ ျမတ္ၾကဖုိ႔ လုိေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔သည္ မိမိကုိယ္မိမိ ေလာဘႀကီးမႀကီး၊ ေဒါသႀကီးမႀကီး၊ ေမာဟ ႀကီးမႀကီး ေလ့လာၾကည့္႐ႈၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးေနပါက မပါးပါးေအာင္ႀကိဳးစားၾကမွသာ လွ်င္ စာဖတ္ျခင္း၏အဓိပၸာယ္သည္ ျပည့္စုံမည္ျဖစ္ပါ၏။

မိမိတို႔သည္ အျခားေသာသူတို႔ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးေနလွ်င္သာ ျမင္တတ္ၾက၏။ ေဝဖန္ၾက၏။ ကန္႔ကြက္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတု႔ိကိုယ္တုိင္ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးေနသည္ကုိ မျမင္တတ္ၾက။ မိမိကုိယ္မိမိသစၥာဟု ခံယူတတ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္လက္ေတြ႕နယ္ပယ္တုိ႔၌ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီး ေနၾက၏။ ထုိသုိ႔ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးေနၾကေသာ္လည္း မိမိကိုယ္မိမိ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာ ဟႀကီးေနသည္ဟု မထင္ၾက၊ မသိၾက။ မိမိကိုယ္ကုိမိမိေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးေနသည္ဟု မထင္ သမွ်၊ မသိသမွ်ကာလပတ္လုံး မိမိတုိ႔သည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ျဖင့္ ခရီး ဆက္ေနၾကဦးမည္ျဖစ္၏။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးမားပါက အမွားအမွန္မေဝခဲြႏိုင္ေၾကာင္း၊ မပုိင္း ျခားႏုိင္ေၾကာင္း ဗုဒၶေဒသနာ၌လာရွိပါ၏။ အမွားအမွန္ကုိ မေဝခြဲႏုိင္၊ မပုိင္းျခားႏုိင္ဘဲ မိမိတို႔ထင္ရာျမင္ ရာေဆာင္ရြက္မိပါက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္သည္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုတစ္စုသည္လည္းေကာင္း ကေမာက္ကမျဖစ္ႏုိင္ပါ၏။

တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ေႏွးေကြးျခင္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာျခားမႈႀကီးမားျခင္းတုိ႔သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔အားႀကီးေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာဖတ္ရာ၌ေလာဘ၊ ေဒါ သ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ ျမင္ႏုိင္သည္အထိ ဖတ္႐ႈၾကၿပီး မိမိတို႔သႏၲာန္၌ရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ ကုိပါးသည္ထက္ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

သုတရသျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏုိင္ငံေရးစာေပျဖစ္ေစ မည္သည့္စာေပတုိ႔၌မဆုိ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔သည္ မလြဲမေသြပါရွိပါ၏။ ထုိပါရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ ျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိ သည္အထိ ဖတ္ၾကရမည္ျဖစ္၏။ သုိ႔မွသာ ေလာဘႏွင့္ေလာဘ၏ေဘး၊ ေဒါသႏွင့္ေဒါသ၏ေဘး၊ ေမာဟႏွင့္ေမာဟ၏ေဘးတုိ႔ကုိ သိရွိကာဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔ျမင္ႏုိင္စြမ္းေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔သည္ မိမိကုိယ္မိမိ ‘ငါျပင္ရမည္၊ ငါဆင္ျခင္ရမည္၊ ငါ၏သႏၲာန္၌ ပါးသည္ထက္ပါး ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္’ ဟုခံယူကာ ေလာက၌သတိႏွင့္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ရမည္ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔မဟုတ္ပါ ဘဲေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔အားႀကီးၿပီး ‘ငါ’ ကုိဗဟိုျပဳသည့္ လမ္းစဥ္ႀကီးကုိ လက္ကုိင္ျပဳေနသမွ် ကာလပတ္လုံး တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ရရွိၾကလိမ့္မည္မဟုတ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပတုိင္း၌ တုိက္႐ုိက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝုိက္၍ျဖစ္ေစ၊ မျမင္သာေအာင္ျဖစ္ေစ မလြဲမေသြပါရွိ ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ ျမင္ႏုိင္သည္အထိ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါက မိမိတုိ႔သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဦးေဆာင္ေသာ ‘ငါ’ ကုိ ဗဟုိျပဳၿပီး ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ လမ္းစဥ္ကုိစြန္႔လႊတ္ၿပီး ‘သူ’ ကို ဗဟုိ ျပဳေဆာင္ရြက္ၾကေတာ့မည္ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္တုိင္းသည္ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္တုိ႔၌ ‘သူ’ ကုိ ဗဟုိျပဳေဆာင္ရြက္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ မိမိတို႔လုိလားေသာ ေလာကတစ္ခုလုံးၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ မိမိတု႔ိႏုိင္ငံ ကုိကမၻာႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းၿပီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး၊ မိသားစတစ္စု က်န္းမာေရး၊ ခ်မ္းသာေရးတုိ႔ သည္ တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ထိေရာက္ေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္၏။

နိဂုံးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ၃၈ ျဖာမဂၤလာအရ ဗာဟုသစၥၪၥ-အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတမ်ားျခင္းသည္ မဂၤလာျဖစ္ သည္ဟုဆုိရာဝယ္ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတမ်ားေစျခင္းတစ္ခုတည္းကုိသာ ဆုိလုိရင္းမဟုတ္၊ ထုိ ထက္နက္႐ႈိင္းပါ၏။ ရရွိလာေသာ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတတုိ႔သည္ မိမိတု႔ိသႏၲာန္၌ရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ သိျမင္ေစျခင္း၊ ပါးသည္ထက္ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားေစျခင္း၊ ထုိထက္ပုိပါက လုံးဝ သတ္ႏုိင္ျခင္းတုိ႔အထိ နက္႐ႈိင္းပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔သႏၲာန္၌ရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔ကုိ ပါးသည္ထက္ပါးေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ၎အၾကားအျမင္ဗဟုသုတတုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ကာ ေလာက အက်ဳိသယ္ပုိးၾကမွသာလွ်င္ စာဖတ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္သည္ၿပီးျပည့္စုံမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မိမိတို႔၏လုိ လားေတာင့္တခ်က္မ်ား မလြဲမေသြရရွိႏုိင္ၾကပါေစ-