လင္မယား စံုတြဲတစ္တြဲပါလာတဲ့
သေဘၤာတစ္စင္း နစ္ျမွဳပ္သြားတယ္…
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ
အသက္ကယ္ေလွတစ္စင္းေရာက္လာတယ္…
အသက္ကယ္ေလွေပၚမွာ ေနရာဆိုလို႔
တစ္ေနရာဘဲ က်န္ေတာ့တယ္…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေယာက်္ားျဖစ္သူက သူ႔မိန္းမကို
သူ႔အေနာက္ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္
အသက္ကယ္ေလွေပၚခံုတက္လိုက္တယ္…
အဲဒီ အမ်ိဳးသမီး ကေတာ့
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနစ္ျမွဳပ္ေနတဲ့သေဘၤာေပၚမွာရပ္ၿပီး
သူ႔ေယာက်္ားကို စကားတစ္ခြန္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္…
ဒီေနရာအထိေျပာၿပီးေတာ့ ဆရာမက
ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးလိုက္တယ္…
“မင္းတို႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္…
အမ်ိဳးသမီးက ဘာေအာ္ေျပာလိုက္သလဲ?”
ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အလုအယက္
ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေအာ္ေျပာၾကတယ္…
“ငါနင့္ကိုမုန္းတယ္… ငါကို ထားပစ္ရစ္ခဲ့တယ္… ”
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာမက
ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကို
ဘာမွမေျပာတာကို သတိထားမိေတာ့
ဆရာမက သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္…
အဲဒီေက်ာင္းသူေလးက ျပန္ေျဖလိုက္တယ္…
“ဆရာမ… သမီး ထင္တယ္…
အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးေအာ္ေျပာလိုက္မွာက …
ငါတို႔ကေလးကို ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေပးပါ လို႔”…
ဆရာမက အံ့ၾသသြားတယ္…
သူ႔ကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္…
“အဲဒီ ပုံျပင္ကို နားေထာင္ဖူးလို႔လာ?”
ေက်ာင္းသူေလးက ေခါင္းကို ခါၿပီး ေျပာလိုက္တယ္…
“ဟင့္အင္း… သမီး ေမေမ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး
ဆံုးခါနီးမွာ ဒီစကားဟာ သူ ေဖေဖ့ကို ေျပာခဲ့တဲ့စကားပါ…”
ဆရာမက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ….
“အေျဖမွန္ပါတယ္ကြယ္…”
သေဘၤာ နစ္ျမွဳပ္သြားပါတယ္…
ေယာက်္ားက သူ႔ၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး
သမီးေလးကို ႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ကိုယ္တိုင္ျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္…
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္
အဲဒီေယာက်္ားဟာလဲ ေရာဂါနဲ႔ ဆံုးပါးသြားေတာ့
သမီးျဖစ္သူက သူက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ရွင္းေတာ့မွ
သူ႔ေဖေဖရဲ႕ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ကိုေတြ႔တယ္…
အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ သူသိလိုက္တယ္…
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ သေဘၤာအတူစီးတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေမေမ့ေရာဂါဟာ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ကိုေရာက္ေနပါၿပီ…
အေရးေပၚအခ်ိန္မွာ
ေဖေဖဟာ အသက္ရွင္ဖို႔တစ္မွ်င္တာရွိတဲ့ေနရာကို
အေရာက္ေျပးခဲ့တယ္…
သူ႔ရဲ႕ မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာေရးထားတာက
“ငါ မင္းနဲ႔ ဒီပင္လယ္ေအာက္ကို အတူတူသာ
နစ္ျမွဳပ္သြားလိုက္ခ်င္ပါတယ္…
ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…
သမီးေလးအတြက္ေၾကာင့္..
ဒီပင္လယ္ေရနက္ေအာက္မွာ..
နင္တစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲထားခဲ့လိုက္ရတာပါ…”
ပံုျပင္ေျပာလို႔ၿပီးသြားပါၿပီ…အခန္းထဲမွာလဲ ၿငိမ္သက္သြားပါတယ္…
ဆရာမကသိတယ္…
သူ႔ေက်ာင္းသားေတြ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို
နားလည္လိမ့္မယ္လို႔…
ဒီေလာကမွာရွိတဲ့ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္း ဆိုတာေတြ…
တခါတေလမွာ ေပြလီရႈပ္ေထြးလွပါတယ္…
ပိုင္းျခားရမွာ ခက္ခဲလွပါတယ္…
ဒါေၾကာင့္ အရာရာတိုင္းကို အေပၚယံဘဲၾကည့္ၿပီး
အလြယ္တကူ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားလို႔မရပါဘူး…
ပိုက္ဆံရွင္းခ်ိန္မွာ
ပုိက္ဆံအရင္ထုတ္ၿပီးရွင္းတဲ့သူဟာ…
သူ ပိုက္ဆံ အရမ္းခ်မ္းသာေနလို႔မဟုတ္ဘူး…
သူက ဒီသူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ကို
ေငြေၾကးထက္ပိုၿပီး အေလးထားလို႔ပါ…
အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မွာ အသိစိတ္နဲ႔
ပိုၿပီးႀကိဳးစားလုပ္တဲ့သူဟာ
သူ အ ေနလို႔မဟုတ္ဘူး…
သူက တာ၀န္သိတတ္လို႔ပါ…
ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ
အရင္ဆံုး ေတာင္းပန္တဲ့သူဟာ
သူမွားေနလို႔မဟုတ္ဘူး…
ကိုယ့္ေဘးက လူကို
သူ တန္ဖိုးထားရမွန္းသိေနလို႔ပါ…
မင္းကိုအၿမဲကူညီေနတဲ့သူဟာ
မင္းဆီကေန တစ္ခုခုျပန္ရဖို႔
ေတာင့္တေနတာမဟုတ္ဘူး…
မင္းကို သူငယ္ခ်င္း
အစစ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
တန္ဖိုးထားလို႔ပါ…
မင္းကို အၿမဲ မက္ေဆ့ပို႔ ဆက္သြယ္ေနတဲ့သူဟာ
သူအားယားေနလို႔မဟုတ္ပါဘူး…
ဒါဟာ သူ႔ စိတ္ထဲမွာ မင္း ရွိေနလို႔ပါဘဲ…
No comments:
Post a Comment
မင်္ဂလာပါ..